Not Anymore...
Na de geboorte van Naomi kreeg ik een Postnatale Depressie. In die periode moest ik accepteren dat Naomi een deel van mij was/is. Het duurde bijna 2 jaar voordat ik ervan af was...die periode is niet meer...!
Naomi en ik hebben nu een sterke hechte moeder/dochter band.
Dat bleek gisteren wel weer. Naomi moest woensdag overgeven en ik moest haar voorhoofd vasthouden en over haar ruggetje wrijven. Daardoor werd ze rustig. Gisteravond had ik het te pakken. Naomi wreef over mijn rug en toen ik Marco riep voor een nat washandje zei ze "Laat maar papa, ik doe het wel." Ik vond dat zo lief dat de tranen in mijn ogen schoten...
Naomi en ik hebben nu een sterke hechte moeder/dochter band.
Dat bleek gisteren wel weer. Naomi moest woensdag overgeven en ik moest haar voorhoofd vasthouden en over haar ruggetje wrijven. Daardoor werd ze rustig. Gisteravond had ik het te pakken. Naomi wreef over mijn rug en toen ik Marco riep voor een nat washandje zei ze "Laat maar papa, ik doe het wel." Ik vond dat zo lief dat de tranen in mijn ogen schoten...
4 opmerkingen:
Wat een mooi verhaal...een moeilijke start maar een mooie doorstart!
Een heel mooi verhaal. Gelukkig hebben jullie elkaar nu gevonden. Geniet er van.
Liefs, es
Ontroerend. Fijn dat je het nu achter je kunt laten, liefs, Marja
Heerlijk om te horen dat je na al die strijd weer heerlijk kan genieten en je echt mama van naomi voelt! je bent een heerlijke enthousiaste mama! Noami is gezegend met een heerlijk stel ouders!
Liefs Miranda
Een reactie posten